Sweeney Todd

Sweeney Todd فیلمیه از تیم برتون که در فضایی غیر واقعی میگذره و جانی دپ هم هنرپیشه نقش اولشه. فیلم از روی موزیکال موفقی از استفن زاندهیم به همین نام ساخته شده.

داستان در مورد آرایشگریه که زندگی آرومی داره تا اینکه قاضی شهر عاشق همسرش میشه وبا تزویر از زن و دختر نوزادش جداش میکنه. سالها بعد او با اسم مستعار سوینی تاد به لندن برمیگرده و...

تناقض بین فضای موزیکال و ترسناک فیلم شاید عامل جذابیتشه. فیلم خشن و تا حدی ترسناکه. اگر کسی طاقت دیدن خون نداره دیدنش رو توصیه نمیکنم.

من که ازش خیلی خوشم اومد. فیلمیه که از سینما که بیرون میای به این راحتی ولت نمیکنه. اگه انگلیستون خیلی خوبه که هیچی اگر نه فیلم روبا زیرنویس ببینید.

برلیناله

جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره برلین(برلیناله) به رضا ناجی به خاطر آواز گنجشگها تعلق گرفت. لیست کامل برنده ها رو اینجا بخونید.

سنتوری یا چگونه از یک کتاب خوب یک فیلم بد بسازیم.

سنتوری با نگاهی مستقیم به کتاب عقاید یک دلقک ساخته شده. شخصیت سنتوری-دلقک,عشق از دست رفته, مادر ظاهر الصلاح مذهبی, پدر معروف درستکار, رقیب عشقی شرافتمند, خانواده ثروتمند و... سیر فیلم در درآمیختن حال و گذشته هم دقیقن از کتاب برداشته شده. اما تفاوت از زمین تا آسمان است.

سنتوری فیلم بدیه, با توجه به اینکه این فیلم کار کارگردان قدیمی مثل مهرجوییه.تدوین فیلم بزرگترین ضعف اونه. مرزگذاری درستی بین خوشبختی قدیم و فلاکت حاضر وجود نداره بطوری که آدم نه خوشبختی از دست رفته رو حس میکنه و نه به خاطر بدبختی موجود دل میسوزونه. همه چیز مثل یه قصه بعضن بی سرو ته بیان میشه و این تکلیف خود ماست که داستان رو از تو این بلبشو بیرون بکشیم.یه تدوین خوب میتونست فیلم رو نجات بده. بازی هامعمولین. نمیتونم بگم خوب. فن بیان همچنان مشکل اصلی هنرپیشه های جوون سینمای ایرانه ولی ظاهرن این موضوع اهمیتی نداره.صحنه که علی به دیدن مادرش میره خوب و اثر گذاره. بازی گلشیفته فراهانی هم در چند تا صحنه خیلی خوبه. مسعود رایگان هم مثل همیشه عالیه و فرم صحبت کردنش که دیگه نیاز به تعریف نداره.

راستی چرا هیچ جای تیتراژ اشاره ای به اینکه فیلم از عقاید یک دلقک گرفته شده,دیده نمیشد؟

نمیدونم فیلم اجازه نمایش گرفت یا نه. اگر اکران بشه مسلمن فروش خوبی خواهد داشت اما...

I'm F*cking Matt Damon

این کلیپ رو از دست ندین. من که تا حالا ده باری نگاش کردم و هر بار هم کلی خندیدم.

نمیدونم چند ساعته پای کامپیوترم. انگار تو خلسه فیلم میبینم, وب گردی میکنم, خبرا رو میخونم. مثل اون موقع هایی که رو تختم دراز میکشیدم به سقف خیره می شدم و شاید بعد از چند ساعت به خودم میومدم و میدیدم که هنوز رو تختمم و دارم قطر مربعی رو ,که سقف باشه, میکشم و فکر میکنم کدوم خط درست از وسط اتاق رد میشه و اینکه زیگزاک ذهنی من کجا ضلع اتاقو قطع میکنه.

به بیرون نگاه میکنم. هوا دوباره داره تاریک میشه. یه شب دیگه. پارکینگ داره دوباره خالی میشه یه روز دیگه داره تموم میشه و من هنوز نشستم به امید روزی یا خبری که شاید به این زودی ها نرسه.

زندگی شوخی های مزخرفی داره. اینو میدونم. من دیگه اون دختر 17 ساله نیستم که فکر کنم در هر پیش آمدی حکمتی هست و بدی نخواهم دید چون بدی نکردم. مدتهاست که میدونم آدم های بد دنیا رو دارن و آدم های خوب به بهشت میرن.

یک روز دیگه هم گذشت...

کلاغ پر

فیلم کلاغ پر رو دیدم. سخته قضاوت بی طرف در مورد فیلمی که میدونی کپی یه فیلم دیگه اس. خواه ناخواه هر لحظه صحنه های فیلم اصلی میاد تو ذهن آدم( اگر خود امریکایی ها هم از روی یه فیلم دیگه نساخته باشن) و مقایسه میکنه. فیلم اصلی مال سال 1997 با بازی مگ ریان و متیو برودریک( که من خیلی اوقات اسمش یادم میره و بعد با کلی فکر میگم همون شوهر سارا جسیکا پارکر دیگه)به اسم Addicted to Love هستش.

مقایسه همین زوج با محمد رضا گلزار و مهناز افشار خودش گویای خیلی چیزاس. بازی گلزار بعضی جاها حسی تهش بود اما مهناز افشار بازی تخت و بدون احساسی داشت که البته چیز تازه ای نیست. تو کلاغ پرهیچ هیجانی تو هوا موج نمیزنه, آدم احساس نمیکنه که اصلن این خانومی که داره انتقام میگیره عاشق این آقاست. دریغ از یک صحنه که این چشما چیزی مثل خشم, سرخوردگی, عشق, یا هر چیز دیگه نشون بدن. هیچی. مهناز افشار از اون بازیگراس که توانایی این رو داره حتی با یه حضور کوتاه در فیلمی مثل کارگران مشغول کارند این جمله که عجب بازی بدی داره رو به لب آدم بیاره. مگ ریان آنچنان احساس تلخی و نفرت و عشق رو هم زمان به آدم الغا میکنه که در اولین صحنه آدم درگیر حسش میشه. فیلم امریکایی یه کمدی رومانتیکه با فراز و نشیباش. این فیلم فقط یه کمدی سطحیه. فیلمنامه هم در حد صحنه های بی معنی کنار هم چیده شده اس. صحنه هایی که بعضا خیلی بد از آب دراومدن,مثل رها کردن موش تو مهمونی و فرار کردن احمقانه و بی دلیل مهمونا( در فیلم اصلی رها کردن سوسک تو رستوران نامزد خیانتکار).

ساختن فیلم های یک بار ساخته شده در همه جا رایجه . من ندیدم اما شنیدم که مثلن کافه ستاره ,یکی از فیلمایی که من خیلی دوستش دارم,هم از رو فیلم دیگه ای ساخته شده. وقتی الگوی نسبتن خوبی در اختیار آدمه حداقل به خاطر احترام به شعور تماشاگر کمی انرژی گذاشتن و ساختن فیلمی کمی قابل قبول بد نیست, گرچه فیلم, خوب فروخته و همین بسه دیگه!!!

پ.ن. اینکه این دو تا فیلم رو مقایسه کردم نه اینکه نوع امریکاییش یه شاهکار سینمای امریکاست, نه. اما به هدفی که میخواست رسیده.

تکرار عبور...گذشتن از 12... ورود به جدید. ساعت شنی. عدد, عدد,عدد. معادله های بی جواب. یک سال دیگر. باز هم شروعی به سوی پایان. ثانیه, دقیقه, ساعت, روز, سال, سال, سالها...