فیلمایی که دیالوگهای دو نفره زیادی دارن مثل شبهای روشن یا بیفور سان ست(در همین جا بگم تو این وبلاگ جدید مشکل دارم با انگلیسی فارسی نوشتن هم زمان لمش دستم نیومده هنوز)فیلمایین که میشه ده بار نگاهشون کرد و هر بار چیز جدیدی توشون دید
شبهای روشن رو حتمن خیلی ها دیدن. دیالوگ های بسیار زیبای فیلم رو میشه بارها و بارها گوش دادو نگاه کرد و هربار از نو کشفشون کرد
به نظر تو من سبک شدم؟
اگه سبک شدن به معنای کوچیک شدنه نه سبک نشدی. اگه به معنای سبک شدن و بالا رفتنه آره سبک شدی
بیفور سان ست رو که دیدم هیچ وقت فکر نمیکردم که فیلمی که فقط صحبت های دو تا آدم در جاهای مختلفه- در حال راه رفتن تو خیابون تو پارک و... - میتونه اینقدر جذاب و پر کشش باشه. دو آدمی که بعد از ده سال دوباره به هم رسیدن و حسرت همون یک شبی رو دارن که ده سال پیش با هم بودن
فیلمی که پریشب برای شاید دهمین بار دیدم و یه جوری تو این گروه میگنجه وقتی هری سالی رو ملاقات کرد هستش .فیلم محصول سال 1989 هستش. نمیشه اسمش رو فیلم هنری گذاشت یا به اون معنی پر محتوا اما هر بار که نشونش میدن با یه آخ جون هری و سالی میشینم پای تلویزیون و تا آخر نگاهش میکنم. برای بار دهم به طنزش میخندم و در جایی که در ده سال گذشته گفتم راست میگه میگم راست میگه و... داستان در سال 1977 شروع میشه. دو تا دانشجو که کالجشون تموم شده در راه برگشت به شهرشون 17 ساعت با هم همسفرن که این شروع یه دوستیه. دیالوگهای فیلم حول روابط زن و مرد میگرده و صحنه معروف ارگاسم سالی (مگ رایان) تو یه رستوران هم شاید از معروف ترین صحنه های یه فیلم تو تاریخ سینما باشه. محور اصلی فیلم شاید این صحنه س
هری: (بیلی کریستال) دوستی زن ومرد امکان نداره
سالی: چرا؟
هری: برای اینکه اگه زن جذاب باشه مرد می خواد باهاش بخوابه
سالی: اگه جذاب نباشه چی؟
هری :فرق نداره بازم می خواد باهاش بخوابه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر