پرسپولیس

بالاخره پرسپولیس رو دیدم در تمام مدت فیلم مغزم تجزیه تحلیل میکرد, به گذشته بر می گشت, مقایسه میکرد, از دید غربی ها بررسیش میکرد... شاید اونقدر که به حاشیه فیلم توجه میکردم کمتر درگیر خود فیلم بودم. البته میگم شاید به نظر من بسته به اینکه ایرانی هستی یا اروپایی, ایران زندگی میکنی یا خارج از کشور، فیلم رو میشه از جنبه های متفاوت دید و بررسی کرد برای شخص من فیلم مروری بود بر خاطرات تلخ و شیرین در ایران بودنم و مشکلات خارج از کشور زندگی کردنم. به قول مرجانِ فیلم, هم این طرف غریبه بودن و هم در ایران تاریخ اخیر ایران, انقلاب و ... به فرم غریبی ساده و در عین حال جامع بیان شده. طوری که خیلی از ما دیدیم. از کنار و در عین حال در متن. خیلی از چیزها رو دیدیم بدون اینکه فعال در اون سهیم باشیم و به متن جریانی کشیده شدیم و عذابهاش رو تحمل کردیم بدون اینکه بخواهیم. نمیشه به فیلم نگاه کرد و به یاد تجربه های شخصی نیفتاد و مقایسه نکرد فیلم تصویر بسیار خوبی از جامعۀ دو یا شاید بهتر بگم چند چهرۀ ایران میده. حجاب اجباری در خیابون و پارتی های تو خونه ها الکل خوردن های یواشکی,مواد مخدر, رشوه, توهین هایی که باید تحمل کنیم: مردی خطاب به مادر مرجان: اون روسریتو بکش جلو. مادر: آقا بهتر نیست ادب رو رعایت کنین وحداقل به جای تو شما بگین؟ مرد: حرف نزن زنایی مثل تو رو من یک بار میکنم و میندازم تو آشغالا! در جایی به ازدواج مرجان تو ایران اشاره میشه و اینکه به خاطر فشارهای حاکم برجامعه با دوست پسرش ازدواج میکنه و بعد از یک سال زندگی متوجه میشه که نقطه مشترکی با این آدم نداره: دوست مرجان:شما که اینقدر عاشق بودین و همدیگه رو میفهمیدین مرجان: وقتی آدم تو هفته فقط بتونه چند ساعتی با طرفش باشه میتونه فکر کنه که اونومیفهمه قبلن گفتم که تصویری که فیلم از جامعه ایران ارائه میده خوبه. من فکر میکنم که بیننده غربی با این فیلم جنبه ای از جامعه ایران رو میبینه که تو هیچ رسانه ای قابل دیدن نیست و این برای ما که اینور زندگی میکنیم- در جایی که ملت ما با خبرهای ترور,تظاهرات "میلیونی", مرگ براین و اون و فیلم بدون دخترم هرگز شناخته شده- غنیمتیه. شاید این کمکی باشه که حداقل کسانی که فیلم رو میبینن (که با توجا به موفقیتش تعداد کمی هم نیستن) دیگه از ما راجع به بیابون و شتر سوال نکنن و ما رو به چشم تروریستای مادرزاد نگاه نکنن